Pistlar

Fjalla-Bensi

Jóhann Árelíuz skrifar 30. nóvember 2025 | kl. 06:00

EYRARPÚKINN - 67

Pabbi þurfti ekki að raka sig til að frægja Fjalla-Bensa, hann var húsgangur á heimilinu eins og Benedikt frá Hofteigi sem á öllu kunni skil og átti svo margt kinda að hann bilaðist og þurfti suður til lækninga.

Mamma vék að bók Gunnars Gunnarssonar sem lýsti afrekum Fjalla-Bensa inni á snæviþöktum öræfum.

Bensi hélt til heiða með forystusauð og hund í byrjun aðventu að finna eftirlegukindur sem annars beið dauðinn einn í fjallasal og voru þrengingar þrenningarinnar með ólíkindum.

Þeir sváfu undir berum himni, grófu sig í fönn og átu spikfeita bringukolla og magála meðan sauðurinn fékk heytuggu og strituðu blóðrissa upp hlíðar og hæðadrög okkar stórgrýtta lands til bjargar fjallafálunum.

Kom sér vel að Fjalla-Bensi hafði innbyggða ratsjá og þekkti hvern stein á öræfum. Og ekki varð honum meint af þó reimt væri í Péturskirkju en svo var fjallakofi Reykjahlíðarmanna nefndur.

Og alltaf var þrenningin sömu góðu vinirnir þó stundum slettist upp á milli sauðar og hunds í hinni hvítu reginauðn.

Bók Gunnars hét Aðventa og aðventan merkti að vænta einhvers, merkti eftirvænting og undirbúning og undi Fjalla-Bensi sér engrar hvíldar fyrr en hann hafði komið kindunum til byggða.

Þá fyrst gat hann fagnað fæðingu Frelsarans og farið til kirkju á jólum því það var guðhræddur maður Benedikt.

Síðar las ég söguna í vasabroti Helgafells og er Benedikt á bókarkápu með staf sinn og heypoka á herðum í hríðarkófi, sauðurinn Eitill til vinstri en hundurinn Leó sem Bensi kallaði hinn mesta myndarpáfa til hægri.

Ég skildi ekki allar eilífðarhugsanir höfundar en fylgdi þeim vinum trúfastur eftir og naut ferðalýsinga skáldsins í þýðingu Magnúsar Ásgeirssonar

Fannþakin fjöllin sýndust eitthvað svo lág og fjarlæg í tunglskininu, og hér og þar blikuðu stjörnurákir á blásvörtum nætursvellum. Þvílíkt ferðalag var eins og kvæði með dýru rími og skáldlegum orðum, lék í blóðinu eins og ljóð.

Og auðvitað lærði ég vísu Fjalla-Bensa

Stormur, snjór og heiði há

herðir kálfa og mýkir tá.

Sá er skjól sér ávallt á

aldrei lífið fær að sjá.

Jóhann Árelíuz er rithöfundur og skáld.

Á sunnudögum síðustu misseri hefur akureyri.net birt kafla úr Eyrarpúkanum, gáskafullu skáldverki Jóhanns Árelíuzar sem gerist á Eyrinni á Akureyri um miðja síðustu öld. Bókin kom út 2003. Fjalla-Bensi er kafli úr bókinni Sveskjur í sólarlaginu, síðari bók Jóhanns um Eyrarpúkann en þar segir einkum frá dvöl drengsins á æskuslóðum föður hans í Vopnafirði. Bókin kom út 2010.

Til baka í yfirlit pistla