Fara í efni
Pistlar

Útréttingar manns á sjötugsaldri

Ýmislegt gerist þegar árin færast yfir og maður fikrar sig varfærnislega inn á sjötugsaldurinn. Á þeim tíma hætta sælkerar eins og ég til dæmis gjarnan að vaxa í starfi – nema miðað sé við mittismálið.

Svo fer minnið að svíkja fólk á mínu reki og fyrir kemur að það stingur þau í bakið sem ekki ugga að sér. Þegar ég þurfti að skreppa í búðir í byrjun nýs árs ákvað ég að athuga stöðuna á minnisgáfu minni með því að skrifa ekki niður innkaupalistann heldur reyna að muna hann. Í apótekinu átti ég að kaupa þrennskonar lyf og tannlím en í kjörbúðinni mjólkurfernu, þrjá banana, blómkálshaus og hálft kíló af hakki. Eftir þessar minnisæfingar skyldi leið mín síðan liggja í ræktina til að þjálfa kroppinn.

Tómur innkaupapoki í aftursætinu við hlið útroðinnar blárrar íþróttatösku sýndi þessa áætlun hins æskuglaða karls.

För mín gekk eins og í sögu. Í lyfjabúðinni þuldi ég upp latnesk nöfn aðskiljanlegra meðala við hinum ýmsu kvillum. Tannlímsheitið lék mér á gómum.

Bísperrtur yfirgaf ég lyfjabúðina og skömmu síðar arkaði ég inn í stórmarkaðinn. Þar tíndi ég ákveðinn matvæli úr hillum og kæli. Allt rataði í körfuna sem ég hafði fest mér í minni og ekkert annað. Umsvifalaust mundi ég pinnúmerið við sjálfsafgreiðslukassann og engir óvæntir hlutir rötuðu á pokasvæðið. Fullur sjálfstrausts gekk ég út úr kjörbúðinni, settist inn í minn tvinnbíl og ók beinustu leið í ræktina án aðstoðar leiðsögukerfis.

Örugglega bakkaði ég bifreiðinni inn í þröngt stæði á milli tveggja breyttra fjallajeppa á bílastæðinu, greip íþróttatöskuna úr aftursætinu og skokkaði inn í ræktina. Svo einbeittur var ég þegar ég horfðist í augu við róbótinn í hliðinu að hann opnaði mér leið inn í dýrðina áður en mér gafst færi á að rjúfa augnsamband okkar. Í dyrum búningsklefans mætti mér sami gamli þefurinn. Ég lét hann ekki á mig fá heldur afklæddi mig fumlaust fyrir framan lausan skáp. Þrunginn þrá í átök og aflraunir teygði ég mig í töskuna til að sækja íþróttaföt á stæltan líkamann.

Það var á því augnabliki sem aldurinn minnti óþyrmilega á sig.

Í pokanum blöstu við mér þrjú lyfjaglös, tannlímstúpa, mjólkurferna, þrír bananar, blómkálshaus og hálft kíló af ungnautahakki.

Svavar Alfreð Jónsson er sjúkrahúsprestur 

Fóa og Fóa feykirófa

Pétur Guðjónsson skrifar
08. október 2024 | kl. 16:30

Danstímar

Sigmundur Ernir Rúnarsson skrifar
07. október 2024 | kl. 11:30

Heljarstökk í lestri

Jóhann Árelíuz skrifar
06. október 2024 | kl. 11:30

Alsæll utan þjónustusvæðis

Stefán Þór Sæmundsson skrifar
05. október 2024 | kl. 06:00

Traust

Ólafur Þór Ævarsson skrifar
05. október 2024 | kl. 06:00

Niðurlægðir af reykingamönnum

Orri Páll Ormarsson skrifar
04. október 2024 | kl. 17:00