Bernharð Haraldsson

Deyr fé, deyja frændur. Síminn er þagnaður. Ekki fleiri samtöl um skólamál, ættfræði, fótbolta eða völundarhús lífsins.

 

Benni var tryggur vinur og vandaður maður, vildi hvers manns götu greiða og hafði þann góða hæfileika að hlusta og íhuga. Flug gáfaður og hlýr húmoristi. Hann hafði djúpa þekkingu á mörgum sviðum. Sögu, landafræði, íslensku, tungumálum og listum, ekki síst á tónlist. Þá hafði hann nördískan áhuga á ættfræði og tók þá jafnan ótæpilega í nefið í þeim pælingum.

 

Benni var skólamaður af guðs náð og hafði brennandi áhuga á menntamálum, enda varð kennsla og skólastjórnun hans ævistarf. Til síðustu stundar fylgdist hann grannt með straumum og stefnum.

 

Leiðir Gunnars og Benna lágu saman í Gagnfræðaskóla Akureyrar fyrir meira en hálfri öld. Þar bundust þeir traustum vinaböndum sem aldrei rofnuðu. Benni var áratug eldri en Gunnar og tók hann undir sinn verndarvæng í kennaraliði Gagnfræðaskólans. Þeir voru báðir einbirni og fundu líklega einhverskonar bróðurkærleika hvor í öðrum. Þegar þeir voru ungir stunduðu þeir lyftingar og unnu saman fyrir Lyftingaráð Akureyrar. Þá deildu þeir áköfum áhuga á fótbolta og báru saman bækur sínar að minnsta kosti vikulega alla þessa hálfu öld og í síma eftir að Benni flutti suður. Nú hafa Úlfarnir í ensku deildinni misst góðan mann.

 

Benni var fyrsti skólameistari Verkmenntaskólans á Akureyri. Skólinn tók til starfa fyrir rúmum 40 árum. Svo mikið er víst að hann barðist eins og ljón fyrir uppbyggingu skólans og það er ekki síst honum að þakka að þar ristu glæsilegustu iðnbrautir sinnar tíðar og framúrskarandi bókasafn, svo ekki sé minnst á að Verkmenntaskólinn á Akureyri er brautryðjandi í fjarkennslu á Íslandi sem hófst þar fyrir mörgum áratugum. Skólinn er reistur á grunni gömlu skólanna, Iðnskólans, Vélskólans og Hússtjórnarskólans og hlutirnir gerðust sannarlega ekki sjálfkrafa. Oft hefur þurft að vinna langa daga, sætta mismunandi sjónarmið, draga andann djúpt og leysa úr allskonar flækjum. Þá hefur húmorinn komið sér vel. Fyrstu árin fór kennslan fram út um allan bæ en svo fóru álmurnar að rísa hver af annarri. Benni var í linnulausum ferðum suður í ráðuneytin í Reykjavík til þess að berjast fyrir fjármagni í uppbyggingu skólans og nýjustu tækninni. Það var þungbær raun fyrir hann að missa starfsþrekið í skólanum í kjölfar erfiðra veikinda, en hann var þá enn á besta aldri til að atast áfram í skólamálunum. En Benni lét ekki deigan síga og tók til við skriftir og ritaði ómetanlegar heimildir um sögu Gagnfræðaskólans á Akureyri, um verkmenntun við Eyjafjörð og Verkmenntaskólann á Akureyri. Einnig ritaði hann mikið verk um bændur og búalið í Skriðuhreppi en þar lágu rætur hans djúpt.

 

Kæra Ragnheiður, við Gunnar sendum innilegar samúðarkveðjur til þín og fjölskyldunnar. Þökkum bjargfasta vináttu og áratuga tryggð, allar ógleymanlegu stundirnar, matarboðin og kaffibollana við arinneldinn í fallega húsinu ykkar í Spónsgerðinu. Orðstír deyr aldregi, hveim er sér góðan getur.