Á bjórhátíðin heima í Lystigarðinum?

Guðríður Helgadóttir, formaður Garðyrkjufélags Íslands, segir skjóta verulega skökku við að auglýst sé bjórhátíð í Lystigarðinum á Akureyri, sem sé einstök ræktunarperla og hættan af því að bjóða ölvuðu fólki upp á að sitja að sumbli í grasagarði með óbætanlegum plöntum hljóti að vera öllum augljós. Ásta Camilla Gylfadóttir, fyrrum starfsmaður við garðinn, spyr hvort eðlilegt væri að halda bjórhátíð í Listasafninu eða Minjasafninu. 

Veitingastaðurinn LYST í Lystigarðinum stendur fyrir Sumar- og bjórhátíð í garðinum 18.-20. júlí og er það þriðja sumarið í röð sem hátíðin er haldin. Tvö erindi voru kynnt á fundi bæjarráðs Akureyrarbæjar í gær þar sem fram kemur gagnrýni á þá ákvörðun að leyfa bjórhátíðina í Lystigarðinum. Ekkert kemur þó fram í fundargerð bæjarráðs um viðbrögð ráðsins við þessum erindum eða afgreiðslu þeirra. 

Óbætanlegar plöntur í ræktunarperlu

Guðríður Helgadóttir, formaður Garðyrkjufélags Íslands bendir á í sinu erindi til bæjarins að verið sé að taka mikla áhættu með því að halda slíka hátíð í þeirri einstöku ræktunarperlu sem Lystigarðurinn er, með óbætanlegum plöntum. 

„Lystigarðurinn á Akureyri er einstök ræktunarperla sem dregur að sér gesti, bæði innlenda og erlenda. Garðurinn er vel hirtur, allar merkingar á plöntum til fyrirmyndar og augljóst að þar er lögð alúð við að halda garðinum í því góða ástandi sem hann er í. Í Lystigarðinum er að finna fágætar plöntur sem mikil vinna og langur tími hefur farið í að rækta upp og koma í góða rækt. Margar þessara plantna eru einstakar og hafa komið til landsins í gegnum sambönd garðsins við aðra sambærilega grasagarða í örðum löndum. Fyrir ræktunarfólk er það ómetanlegt að sjá með eigin augum þær plöntutegundir sem þrífast í garðinum og henta mögulega til ræktunar,“ segir Guðríður meðal annars í bréfi sínu til bæjarins.

Þá bendir Guðríður á hve mikil fyrirhöfn liggi í því að bæta tjón sem getur orðið, ef það er þá hægt á annað borð. „Það skýtur því verulega skökku við að auglýst sé bjórhátíð, drykkjuhátíð í þessu dýrmæta plöntusafni. Það eru ekki ný sannindi að dómgreind fólks slævist verulega þegar það er undir áhrifum áfengis og þá geta óhöppin átt sér stað. Slík óhöpp þurfa ekki að vera alvarleg en áhættan á því að bjóða ölvuðu fólki upp að sitja að sumbli í grasagarði með óbætanlegum plöntum hlýtur að vera augljós hverjum sem horfa vill. Þessar plöntur verða ekki keyptar í næstu garðyrkjuverslun eða fræið pantað á netinu og jafnvel þótt hægt sé, með ærinni fyrirhöfn, að útvega fræ þá tekur það mörg ár, jafnvel áratugi að koma plöntum í sambærilegt horf, ef það tekst á annað borð.“

Bjórhátíð á Listasafninu og Minjasafninu?

Ásta Camilla Gylfadóttir, sem starfaði sem garðyrkjufræðingur í Lystigarðinum sumrin 2010 og 2011, og skrifaði sögu garðsins ásamt Björgvini Steindórssyni, segir í bréfi til bæjarstjóra að sig hafi rekið í rogastans þegar hún sá væntanlega Sumar- og bjórhátíð í Lystigarðinum auglýsta.

„Ástæða þess að ég rita þessar línur er að mér þykir mjög vænt um Lystigarðinn og sögu hans og hvernig starfsfólk og gestir upplifa garðinn,“ segir Ásta Camilla meðal annars í bréfi sínu til bæjarstjóra.

Ásta Camilla ritar enn fremur: „Lystigarðurinn er paradís gróðurs með 113 ára sögu. ... Í áratugi hefur farið fram mjög svo metnaðarfullt starf í fræskiptum við aðra grasagarða og stofnanir út um allan heim,“ ritar hún og bendir á að í garðinum gildi ákveðnar umgengnisreglur og gestir hvattir til að gæta ýtrustu varfærni og snyrtimennsku í allri umgengni. „Myndi maður vera með samskonar bjórhátíð á Listasafni Akureyrar í Gilinu eða Minjasafninu? Plöntur í grasagarði eru jafn dýrmætir safngripir eins og listaverk á vegg eða askur í hillu.“

Þá bentir Ásta Camilla á að frá upphafi hafi aldrei kostað inn í garðinn og því sé skrítið að vera með hátíð þar sem rukkaðar eru 15.000 krónur fyrir helgarpassann. „Verður garðurinn lokaður almennum gestum þessa helgi sem hátíðin verður haldin?“ spyr hún.

Ásta segir það hafa verið mikla lyftistöng þegar kaffihúsið var opnað í garðinum á 100 ára afmæli hans. Hún hafi ekkert út á rekstur þess að setja, aðeins bjórhátíðiina með þeim gestafjölda, og gestum í misjöfnu ástandi, sem henni fylgi. „Á þessi bjórhátíð heima í lystigarðinum?“ spyr Ásta og svarar því neitandi. „Lystigarðurinn er perla sem okkur bera að fara mjúkum höndum um. Lystigarðurinn er paradís Akureyrar.“