Sænski meistarinn saknar Greifapítsu!

Aldís Ásta Heimisdóttir, 26 ára handboltakona frá Akureyri, átti frábært tímabil í sænsku deildinni með liði sínu Skara HF. Liðið varð sænskur meistari í fyrsta skipti í sögu félagsins og Aldís spilaði mjög vel. Hún er uppalin í KA/Þór, en hefur búið í Svíþjóð síðustu 3 árin, þar sem hún er að læra hjúkrunarfræði í fjarnámi frá HA og spila handbolta. „Ég flutti til Svíþjóðar fyrir handboltann,“ segir Aldís við blaðamann Akureyri.net. „Umboðsmaður hafði samband við mig, en hann var með þrjú lið sem ég gat valið á milli, tvö í Svíþjóð og eitt í Þýskalandi. Ég valdi sem betur fer Skara, en mér líður ótrúlega vel hérna og ég er að skapa minningar fyrir lífstíð.“

Ég myndi segja að þetta hafi verið besta tímabilið mitt hingað til en ég hlakka til að toppa það á næsta ári!

„Mamma og pabbi, Kristveig Atladóttir og Heimir Finnsson, styðja mig mikið í handboltanum og mamma hefur sérstaklega mikin áhuga,“ segir Aldís, en hún byrjaði að æfa 8 ára gömul. Það er mikil handboltahefð í fjölskyldunni og systkini Aldísar æfðu líka þangað til á menntaskólaárum. „Mamma horfir oft á leikina sem ég spila með Skara, rennir þeim tvisar til þrisvar í gegn og kemur með misgóða greiningu á leiknum! Kærastinn minn hefur líka áhuga á handbolta, en hann æfði sjálfur þegar hann var yngri. Hann styður mig í þessu öllu saman og hefur gengið með mér í gegnum súrt og sætt.“ 

Stundum erfitt að vera langt að heiman

Kærasti Aldísar, Benedikt Línberg Kristjánsson, flutti með henni út fyrir þremur árum en hefur búið heima á Akureyri síðasta árið. Aldís hefur haft í nógu að snúast en hún viðurkennir að stundum sakni hún Akureyrar töluvert. „Ég sakna fjölskyldu og vina, en mest sakna ég þess að geta farið í mat til mömmu og pabba og í kaffi til ömmu. Það getur stundum verið erfitt að þurfa að elda sjálf alla daga. Það væri gott að geta farið og fengið mér bragðaref eða farið í Sundlaug Akureyrar. Ég sakna líka Greifapítsu og Dominos.“ 

Það er reyndar ekki mikill tími til þess að velta sér upp úr söknuði, vegna þess að dagurinn er yfirleitt fljótur að líða í lífi atvinnuhandboltakonu. Aldís mætir á styrktaræfingu hjá liðinu kl 6.50, en svo mætir hún í hina vinnuna, þar sem hún er í hálfu starfi á skrifstofu frá 8.30 - 12.00. „Eftir hádegið reyni ég að læra eða hvíla mig, en það er handboltaæfing á milli 15 og 17. Á kvöldin er ég svo annað hvort að læra eða hitta vinkonur mínar úr liðinu og borða góðan kvöldmat, stundum eldum við nokkrar saman og stundum er ég bara ein,“ segir Aldís. 

Brösuleg byrjun á stórkostlegu tímabili

Tímabilið sem endaði á sögulegum sigri Skara HF, hófst ekki eins og best væri á kosið. „Fyrir tímabilið voru þjálfaraskipti og ég var nokkuð spennt fyrir því, en nýi þjálfarinn leit vel út til að byrja með,“ segir Aldís. „Ég fór inn í tímabilið mjög metnaðarfull og var mjög spennt. Það dalaði þó mjög fljótt og þjálfarinn stóð því miður ekki undir væntingum. Ég ætla ekki að fara út í smáatriði, en skemmst er frá að segja að hann var rekinn. Ég var mjög fegin, en á tímabili var ég farin að hugsa um að rifta samningnum mínum og fara heim, svo slæm var staðan.“

Ég náði að njóta þess að spila handbolta sem mér finnst vera mjög mikilvægt

„Í nóvember kom nýr þjálfari sem bjargaði okkur alveg,“ segir Aldís, fegin því að hafa ekki rift samningi sínum. „Við unnum 22 af 24 leikjum og urðum deildarmeistarar og Svíþjóðarmeistarar. Við enduðum deildarkeppnina með jafnmörg stig og ríkjandi meistarar í liðinu Sävehof en við vorum með betri markatölu en þær, og titillinn því okkar. Í úrslitakeppninni mættum við svo sama liði í leiknum um gullið, eftir að vinna Kristianstad í 8 liða úrslitum og Skuru í undanúrslitum. Þetta tímabil fer í sögubækurnar hjá Skara þar sem þetta eru fyrstu titlar félagsins og er því risastórt fyrir klúbbinn.“

Fann aftur spilagleðina og blómstraði á vellinum

„Mér persónulega gekk mjög vel eftir að nýi þjálfarinn kom og ég fann fyrir gleðinni aftur í handboltanum,“ segir Aldís. „Ég náði að njóta þess að spila handbolta sem mér finnst vera mjög mikilvægt. Ég myndi segja að þetta hafi verið besta tímabilið mitt hingað til en ég hlakka til að toppa það á næsta ári!“ Aldís er búin að skrifa undir samning og verður eitt ár til viðbótar hjá Skara HF og hlakkar til að fara í titilvörn á næsta tímabili. Hún er búin að eignast góðar vinkonur í liðinu og orðin góð í sænskunni, að eigin sögn.

„Stelpurnar í liðinu voru allar mjög vinalegar og ég var velkomin í hópinn frá fyrsta degi,“ segir Aldís, aðspurð um félagslegu hliðina í liðinu. „Það var ekki verið að tala mikið ensku við mig, þjálfarinn talaði til dæmis alltaf sænsku, sem mér fannst erfitt fyrst en ég var fljót að læra að skilja hana. Það var erfiðara að byrja að tala, en eftir fyrsta árið byrjaði ég að spreyta mig og það kom fljótt. Núna tala ég bara sænsku og ég er mjög ánægð þarna og elska að búa í Svíþjóð,“ segir Aldís.

Draumurinn er alltaf að spila fyrir Ísland

Það er komið sumarfrí í handboltanum, og kærkomin hvíld eftir fjörugt tímabil. Aldís segir að hún setji sér ekki langtímamarkmið í íþróttinni, þó að það sé alltaf draumurinn að spila fyrir Ísland. „Landsliðið hefur verið svolítið fjarlægur draumur og ég hef ekki fengið mörg tækifæri,“ segir hún. „En ég spila bara eins vel og ég get og ef kallið kemur að þá mun ég vera tilbúin. Þangað til er markmiðið mitt alltaf að verða betri en ég er í dag. Ég elska að vinna titla, standa mig vel í leikjum og á æfingum. Til þess að geta það þarf ég að æfa vel, borða vel og sofa vel. Ég vil bæta mig á hverjum degi.“ 

Planið í sumar er að klára verknámið, æfa og reyna fara í útilegur með kærasta mínum, vinum og fjölskyldu

Aldís er komin heim, en hún leggst ekki bara upp í sófa og pantar sér pítsu strax. Nú er hún í fimm vikna verknámi í hjúkrunarfræðinni, tvær vikur á heilsugæslu og þrjár á sjúkrahúsinu. „Það snýst allt um handbolta hjá mér úti í Svíþjóð, þannig að það er gott að koma heim og kúpla mig aðeins út, gera eitthvað annað og tala um eitthvað annað,“ segir Aldís að lokum, en hún fer aftur út 19. júlí þegar æfingar hefjast á ný. „Planið í sumar er að klára verknámið, æfa og reyna fara í útilegur með kærasta mínum, vinum og fjölskyldu. Stefnan er svo sett á að labba Laugaveginn með systur minni, Steinþóru Sif, í júlí. Sjáum til hvort það stendur!“