Fjörutíu ár af leirlist Margrétar Jónsdóttur

Margrét Jónsdóttir leirlistakona á fjörutíu ára starfsafmæli í ár. Í samstarfi við Listasafnið auglýsti hún eftir að fá muni eftir sig í láni, til þess að útbúa sýningu. Það stóð ekki á svörunum frá eigendum og nú er stóri salurinn í Ketilhúsinu nýr áfangastaður ótal ólíkra leirmuna eftir Margréti. Búið er að raða þeim fallega upp fyrir gesti safnsins, og Margrét kallar sýninguna sína 'KIMAREK', eða KERAMIK skrifað aftur á bak. Sýningin verður opnuð í kvöld, fimmtudaginn 5. júní kl. 20.00.

Ég fór til baka í tíma, og þegar ég handlék hlutina þá þekkti ég þá alla þó einhverjir hefðu gleymst í svipinn

„Ég er búin að búa til svo margt ólíkt á þessum fjörutíu árum,“ segir Margrét við blaðamann Akureyri.net, þegar þær standa á svölunum í Ketilhúsinu og horfa yfir hafsjó af keramiklistaverkum. „Mig langaði svo að skapa upplifun af mínu lífsstarfi, en þetta er eiginlega frekar innsetning heldur en hefðbundin listasýning.“

Magnað að hitta munina aftur

„Það var mjög gaman að taka upp munina og hitta þá aftur,“ segir Margrét. „Ég fór til baka í tíma, og þegar ég handlék hlutina þá þekkti ég þá alla þó einhverjir hefðu gleymst í svipinn. Þegar ég hélt á þeim rifjaði ég upp allskonar tímabil í mínu lífi, ferðalög og atburði. Það birtist mér í hlutunum og það var magnað fyrir mig persónulega að fá þetta allt til mín aftur.“ 

Það er eins og með allt, að með tímanum breytist ég og þá breytast hlutirnir

Munirnir á sýningunni eru bara lítið brot af því sem Margrét hefur gert á þessum tíma. „Ég hef búið til nytjahluti, veggverk, flísar, skírnarskálar svo eitthvað sé nefnt,“ segir Margrét um viðfangsefni listarinnar. „Á hverri stundu geri ég mitt besta, það sem hugurinn stendur mest til og tuttugu árum seinna verð ég stundum hissa á því sem ég tók mér fyrir hendur. En það er eins og með allt, að með tímanum breytist ég og þá breytast hlutirnir.“

Fylgir hjartanu í sköpunarferlinu

„Til þess að halda í sköpunargleðina, hef ég haft það að leiðarljósi að gera það sem ég er spenntust fyrir hverju sinni,“ segir Margrét. „Það þarf að fylgja hjartanu og innsæinu í listsköpun. Stundum geri ég eitthvað skrítið og skil ekkert alveg hvað er á seyði, en ég gef mér lausan tauminn og læt vaða og það er held ég alltaf það réttasta hverju sinni. Ég hugsa aldrei hvort að einhverjum muni líka það sem ég er að skapa eða vilja kaupa það. Það verður bara að koma í ljós.“

Að horfa yfir munina hennar Margrétar, er merkilegt að sjá hvað þeir eru ólíkir en samt er samhljómur með þeim. Ólíkir litir, en þó svipaður tónn. „Það eru eflaust einhver höfundareinkenni á því sem ég geri, en það eru mismunandi brennsluaðferðir, mismunandi litatímabil. Það er ólíkt, hvernig ég hef brennt hlutina, en í leirnum er þetta tæknilega mikilvægt og hefur mikil áhrif á lokaútkomuna,“ segir Margrét að lokum. 

Upptaka af öldu á Ólafsfirði rennur yfir munina í myrkrinu og varpar ljósi á sköpunarverk Margrétar. Hver og einn hlutur var eitt sinn leirklumpur með óljósa framtíð, þar til hann var glæddur lífi, lit og tilgangi í höndum listakonunnar. Það er dáleiðandi að fylgjast með því sem rekur á fjörur hugans með hverri öldu. Bolli, skál, tilfinning, listfengi, ketill, órætt lífrænt form, fegurð og sköpunargleði. 

Sýningin verður opnuð hátíðlega í Listasafninu í kvöld, fimmtudaginn 5. júní kl. 20, ásamt samsýningu norðlenskra listamanna, 'Mitt rými'. 

Vert er að minnast á, að Margrét hefur einnig útbúið listaverk fyrir opnun ársins í Sigurhæðum. Opnað verður á laugardaginn kl. 13, en nánari umfjöllun um verk Margrétar í Sigurhæðum er væntanleg á morgun, föstudag, á Akureyri.net.